عمر بن سعد ملعون شب یازدهم را تا ظهر روز یازدهم محرم سال 61 هجری در کربلا ماند و بر کشته شدگان خود نماز خواند و دستور به خاکسپاری آن ها صادر کرد . بعد از ظهر این روز عمربن سعد دستور داد : دختران رسول خدا (صلى الله علیه وآله) را بر شتران بى جهاز سوار کنند و غل بر گردن امام سجاد (علیه السلام) بزنند .

لذا به دستور عمربن سعد باقیمانده کاروان امام حسین )علیه السلام) را از قتلگاه و از کنار بدن امام حسین (علیه السلام) و دیگر شهیدان عبور داده و با این شکنجه روحی به سوی کوفه روانه کردند .

در این روز که حزن و اندوه قلب زمین و زمان را آکنده بود ؛ مردان قبیله بنی اسد عزم خود را جزم کردند تا بدن بی سر شهیدان کربلا را به خاک بسپارند . در این روز حزن آلود سر مطهر حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) را نزد ابن زیاد بردند .

در یازدهم محرم الحرام سال 61 هجری قمری ، کاروان اسرا را در بیرون کوفه اسکان موقت دادند . کاروانی که زمین شرمسار اندوه آن ها بود و آسمان داغدار غربتشان . کاروانی که از این پس رسالت عمیقی را به دوش می کشید و می رفت تا فردا مهمان مردم پیمان شکن کوفه باشد . کاروان شبانه به کوفه رسیدند و آن بزرگواران داغدار و مصیبت زده را تا صبح روز بعد پشت دروازه هاى کوفه نگه داشتند و هنگام صبح عمر سعد ملعون از کوفه خارج شد و مثل فرماندهى که از فتوحات خود خوشحال است همراه اسراء وارد کوفه شد .