کربلا ، جمعه ، دهم محرم الحرام سال 61 هجری قمری : وقایع این روز بدین شرح است :

در روز دهم محرم سال 61 هجری ( عاشورای حسینی ) ، امام حسین ( علیه‏السلام ) با یارانشان نماز صبح را به جماعت خواندند و سپس با آنها چنین سخن گفتند : « خدا به شهادت من و شما فرمان داده است . بر شما باد صبر و شکیبایی را پیشه خود سازید » . امام حسین ( علیه‏السلام ) در روز عاشورا زهیر بن قین را فرمانده راست سپاه و حبیب بن مظاهر را فرمانده چپ سپاه گماردند و پرچم را به دست برادرشان حضرت عباس ( علیه‏السلام ) سپردند .

گرچه سپاه دشمن به خیمه ها نزدیک می شد ولی حضرت فرمان تیراندازی ندادند ؛ چون می فرمودند که دوست ندارم آغاز گر جنگ با این گروه باشم . عمربن سعد تیر را بر کمان نهاد و به سوی یاران امام ( علیه‏السلام ) انداخت و کفت : گواه باشید که اول کسی بودم که به سوی لشکر حسین ( علیه‏السلام ) تیر انداختم . سپس سپاهیان عمربن سعد تیر بر کمان نهاده و از هر طرف یاران امام حسین ( علیه‏السلام ) را نشانه گرفتند . امام ( علیه‏السلام ) فرمودند : « یاران من بپا خیزید و به سوی شهادت بشتابید . خدا شما را بیامرزد » .

 در حمله اول بالغ بر 40 تن شهید شدند و سپس یاران باقیمانده هر کدام به نوبت به تنهایی به میدان رزم شتافته و به شهادت می رسیدند و بعد از آن ها نوبت به خاندان بنی هاشم رسید و آنها نیز شربت شهادت را نوشیدند . امام حسین ( علیه‏السلام ) که یکه و تنها مانده بودند ، نگاهی به اجساد مطهر شهدا نمودند و آنها را صدا می کردند . حضرت برای وداع آخرین به سوی خیام رفتند . سپس در برابر دشمن قرار گرفتند و شجاعانه جنگیدند . دشمن از هر طرف ایشان را محاصره کرده بود ، ناگهان تیری سه شعبه به قلب مبارک ایشان اصابت کرد و در حالیکه نشان یکصد و چند تیر و نیزه بر پیکرشان بود نقش بر زمین شدند و روح مبارکشان به ملکوت اعلی پیوست و آن هنگام بود که شیون زنان ، کودکان و حتی فرشتگان الهی بلند شد .